ხუთშაბათი, 2024-04-25, 11:33 AM
საიტის მენიუ
სიახლეების განყოფილება
პროგრამები [3]
ფილმები [0]
თამაშები [1]
მუსიკები [0]
ელექტრონული წიგნები [0]
სახელების ისტორია [3]
მოთხრობები [0]
გიორგი
მოთხრობები,ლექსები და პოემები [31]
შესვლის ფორმა
სიახლეების კალენდარი
«  თებერვალი 2009  »
ორსამოთხხუთპარშაბკვ
      1
2345678
9101112131415
16171819202122
232425262728
ძებნა
საიტის მეგობრები
ჩვენი გამოკითხვა
Rate my site
სულ პასუხი: 231
მთავარი » 2009 » თებერვალი » 18 » ნიკოლოზ ბარათაშვილი
ნიკოლოზ ბარათაშვილი
8:10 PM
მერანი


მირბის, მიმაფრენს უგზო-უკვლოდ ჩემი მერანი, 

უკან მომჩხავის თვალბედითი შავი ყორანი! 

გასწი, მერანო, შენს ჭენებას არ აქვს სამძღვარი, 

და ნიავს მიეც ფიქრი ჩემი, შავად მღელვარი! 


გაკვეთე ქარი, გააპე წყალი, გარდაიარე კლდენი და ღრენი, 

გასწი, გაკურცხლე და შემიმოკლე მოუთმენელსა სავალნი დღენი! 

ნუ შეეფარვი, ჩემო მფრინავო, ნუცა სიცხესა, ნუცა ავდარსა, 

ნუ შემიბრალებ დაქანცულობით თავგანწირულსა შენსა მხედარსა! 


რაა, მოვშორდე ჩემსა მამულსა, მოვაკლდე სწორთა და მეგობარსა, 

ნუღა ვიხილავ ჩემთა მშობელთა და ჩემსა სატრფოს, 

ტკბილმოუბარსა; 

საც დამიღამდეს, იქ გამითენდეს, იქ იყოს ჩემი მიწა სამშობლო, 

მხოლოდ ვარსკვლავთა, თანამავალთა, ვამცნო გულისა მე 

საიდუმლო! 


კვნესა გულისა, ტრფობის ნაშთი, მივცე ზღვის ღელვას, 

და შენს მშვენიერს, აღტაცებულს, გიჟურსა ლტოლვას! 

გასწი, მერანო, შენს ჭენებას არ აქვს სამძღვარი, 

და ნიავს მიეც ფიქრი ჩემი, შავად მღელვარი! 


ნუ დავიმარხო ჩემსა მამულში, ჩემთა წინაპართ საფლავებს შორის, 

ნუ დამიტიროს სატრფომ გულისა, ნუღა დამეცეს ცრემლი 

მწუხარის; 

შავი ყორანი გამითხრის საფლავს მდელოთა შორის ტიალის 

მინდვრის, 

და ქარისშხალი ძვალთა შთენილთა ზარით, ღრიალით, მიწას 

მამაყრის! 


სატრფოს ცრემლის წილ მკვდარსა ოხერსა დამეცემიან ციურნი 

ცვარნი, 

ჩემთა ნათესავთ გლოვისა ნაცვლად მივალალებენ სვავნი მყივარნი! 

გასწი, გაფრინდი, ჩემო მერანო, გარდამატარე ბედის სამძღვარი, 

თუ აქამომდე არ ემონა მას, არც აწ ემონოს შენი მხედარი! 


დაე მოვკვდე მე უპატრონოდ მისგან, ოხერი! 

ვერ შემაშინოს მისმა ბასრმა მოსისხლე მტერი! 

გასწი, მერანო, შენს ჭენებას არ აქვს სამძღვარი, 

და ნიავს მიეც ფიქრი ჩემი, შავად მღელვარი! 


ცუდად ხომ მაინც არ ჩაივლის ეს განწირულის სულის კვეთება, 

და გზა უვალი, შენგან თელილი, მერანო ჩემო, მაინც დარჩება; 

და ჩემს შემდგომად მოძმესა ჩემსა სიძნელე გზისა გაუადვილდეს, 

და შეუპოვრად მას ჰუნე თვისი შავის ბედის წინ გამოუქროლდეს! 


მირბის, მიმაფრენს უგზო-უკვლოდ ჩემი მერანი, 

უკან მომჩხავის თვალბედითი შავი ყორანი! 

გასწი, მერანო, შენს ჭენებას არ აქვს სამძღვარი, 

და ნიავს მიეც ფიქრი ჩემი, შავად მღელვარი! 


1842 წ.


კატეგორია: მოთხრობები,ლექსები და პოემები | ნანახია: 1110 | დაამატა: begliti | რეიტინგი: 5.0/1 |
სულ კომენტარი: 0